Bałzukiewicz Józef (1866–1915), art. mal. wileński, syn Wincentego, snycerza figur kościelnych. Kształcił się w wil. szkole rys. miejsk., oraz petersb. Akad. Szt. Pięknych; głównie studjował pod Willewaldem, tam otrzymał medal srebrny za rysunek i wielki srebrny za studjum konia. Przez lat 3 uczył rysunku w gimnazjum w Czerepowcach, gub. niżnonowogrodzkiej. W Wilnie przez lat kilka był kierownikiem szkoły techn. rys. i malarstwa dla rzemieśln. im. J. Montwiłła, oraz członkiem Zarządu Wil. Tow. Artystycznego, organizującego wystawy sztuki miejscowej i wieczorne koleżeńskie studja rysunkowe. Malował wartościowe obrazy religijne do kościołów wiejskich i wil. kościoła św. Rafała (w tymże restaurował obrazy Sz. Czechowicza), rzadziej wykonywał krajobrazy (motywy z Kaukazu) i portrety (np. portret ojca – rzeźbiarza przy pracy); często tworzył akwarelowe i piórkowe sceny z końmi i typy litewskie. Uprawiał zdobnictwo artystyczne. Duże widoki kościołów: ostrobramskiego, misjonarskiego, św. Katarzyny i pp. bosaczek (odtworzonego z fotogramu), sumiennie opracowane akwarelowo przez J. B., zyskały uznanie miłośników architektonicznego piękna Wilna. Jego praca olejna, Widok kaplicy św. Kazimierza w Wilnie, jest darem autora dla Wil. Muzeum Nauki i Sztuki. Prace B. odznaczają się sprawnością techniczną, dobrym smakiem, aczkolwiek w tendencji ich znać hołdowanie rutynie klasyczno-akademickiej. Zmarł 11 II 1915; grób artysty na Rossie wileńskiej zdobi skromny nagrobek z podobizną, dłóta brata jego, prof. Bol. B.

Lucjan Uziębło